Wydawca treści Wydawca treści

Ochrona lasu

27.02.2014 | Marcin Plaza

Ochrona lasu to gałąź gospodarki leśnej zajmująca się zwalczaniem szkodliwych owadów, zabezpieczaniem upraw leśnych przed zwierzyną, ochroną przeciwpożarową itp.

Ochrona lasu to szerokie pojęcie obejmujące pełen wachlarz elementów składowych ekosystemu leśnego. Ten skomplikowany system narażony jest na szereg czynników, które podzielono na abiotyczne (zagrożenia ze strony przyrody nieożywionej tj. wiatr, okiść, mróz, susze), biotyczne (zagrożenia powodowane przez zwierzęta, owady, grzyby) oraz czynniki antropogeniczne, których przyczyną jest bezpośrednio człowiek.

Stan zdrowotny drzewostanów nadleśnictwa jest zróżnicowany, ale ogólnie dobry. Także stan sanitarny oceniany jest jako dobry.

Zagrożenia abiotyczne
Powtarzające się chronicznie szkody od wiatru (złomy, wywroty) i śniegu (okiść) występują z reguły w formie rozproszonej, mają charakter pojedynczy, co najwyżej grupowy. Obniżona podatność starszych drzewostanów na szkody od wiatru i śniegu związana jest z występowaniem raków na strzałach (jodła), zgnilizn odziomkowych i wewnętrznych strzał i kłód wywołanych obecnością hub pniowych (buk, jodła).

Przymrozki najbardziej zagrażają produkcji szkółkarskiej i sztucznie zakładanym uprawom. Późne przymrozki bywają przyczyną uszkodzeń aparatu asymilacyjnego drzewostanów liściastych, szczególnie bukowych, rosnących w dolinach i obniżeniach terenowych. Silne mrozy powodują liczne pęknięcia i listwy mrozowe w drzewostanach liściastych, trwale obniżając wartość surowca drzewnego.

Dłuższe okresy suszy i związane z nimi obniżenie poziomu wód gruntowych mają lokalnie niekorzystny wpływ na fizjologiczne procesy gospodarki wodnej drzew, prowadząc do okresowego osłabienia drzewostanów, np. bukowych, olszowych.  

Zagrożenia biotyczne
Zasadniczym problemem ochronnym nadleśnictwa Ustrzyki Dolne są szkody wyrządzane w odnowieniach podokapowych (uprawy i młodniki) przez zwierzynę płową (jeleń, sarna). Z danych inwentaryzacyjnych wynika, że przeważają szkody gospodarczo znośne (do 20%), a istotne (powyżej 20%) stanowią około 5% odnowień podokapowych (zostały zakwalifikowane do podszytu). Największa koncentracja szkód uwidacznia się w leśnictwach: Serednica, Rabe, Zawadka, Stefkowa, Ustianowa, Bandrów. Szkody te występują głównie w uprawach podokapowych, gdzie następuje zgryzanie i wydeptywanie sadzonek, a w młodnikach oraz w drzewostanach jodłowych i świerkowych - spałowanie.

Grzyby korzeniowe (opieńkowa zgnilizna korzeni, korzeniowiec wieloletni), występują w rozproszeniu – głównie w drzewostanach na gruntach porolnych (sosna, świerk) oraz w drzewostanach bukowych i jodłowych starszych klas wieku i niektórych drzewostanach olszy szarej. Lokalne znaczenie ma występowanie hub pniowych (jodła, buk) oraz raka jodły, które wpływają istotnie na upodatnienie fragmentów drzewostanów na niekorzystne oddziaływanie czynników abiotycznych (złomy). Jawor lokalnie podatny jest na infekcje gruzełka cynobrowego. Nie ustąpiła choroba polegająca na zamieraniu jesionu.

Na terenie nadleśnictwa zagrożenie ze strony szkodników pierwotnych jest znikome. Zagrożenie od szkodników wtórnych sosny (cetyńce, smolik) jest niewielkie, jedynie przy większych szkodach od wiatru i śniegu lokalnie może wzrastać. Większe zagrożenie mogą stanowić szkodniki wtórne świerka (zespół kornika drukarza, rytownik pospolity) oraz szkodniki wtórne jesionu (jesionowiec pstry, jesionowiec rdzawy). Drzewostany na gruntach porolnych (10062,63 ha) stanowią 43,0% powierzchni leśnej zalesionej. Znaczny udział tych drzewostanów ma wpływ na obniżenie stanu zdrowotnego i sanitarnego lasu.


Polecane artykuły Polecane artykuły

Powrót

Nasze Lasy

Nasze Lasy

18.03.2014 | Marcin Plaza

Nadleśnictwo Ustrzyki Dolne zajmuje powierzchnię ponad 24 tys. ha. Podzielone jest na dwa obręby leśne - Brzegi i Stefkowa, w skład których wchodzi 18 leśnictw i jeden ośrodek hodowli zwierzyny (OHZ).

Przynależność do krainy, dzielnicy przyrodniczo-leśnej i mezoregionów
Obszar nadleśnictwa Ustrzyki Dolne, według rejonizacji przyrodniczo-leśnej, położony jest w:
    1. Krainie Karpackiej (VIII),
    2. Dzielnicy Pogórza Środkowobeskidzkiego (VIII.2),
    3. Mezoregionie Pogórza Przemyskiego (VIII.2.d),
    4. Dzielnicy Bieszczadów (VIII.3),
    5. Mezoregionie Bieszczadów (VIII.3.a).

Według podziału Polski na jednostki fizyczno–geograficzne (J. Kondracki 2002), omawiany teren leży w:
    1. Obszarze: Europy Zachodniej,
    2. Podobszarze: Karpat, Podkarpacia i Niziny Panońskiej(5),
    3. Prowincji: Karpat Wschodnich (52),
    4. Podprowincji: Beskidów Wschodnich (522),
    5. Makroregionie: Beskidów Lesistych (522.1),
        a. Mezoregionie: Gór Sanocko-Turczańskich (522.11),
        b. Mezoregionie: Bieszczadów Zachodnich (522.12).

Położenie geograficzne i wysokościowe
Obszar terytorialnego zasięgu działania nadleśnictwa leży między 24o23' a 24o43' długości geograficznej wschodniej oraz między 49o18' a 49o36' szerokości geograficznej północnej. Wysokość nad poziom morza zawiera się w granicach od 320 do 910 m.

Rzeźba terenu
Obszar nadleśnictwa jest urozmaicony, obejmując szereg pasm górskich przebiegających z reguły w kierunku NW - SE. Lasy leżą w silnie urzeźbionym terenie, zajmując przeważnie najwyższe wzniesienia, a w terenach niższych najbardziej strome stoki. Wszystkie kompleksy leśne poprzecinane są licznymi potokami i jarami o różnym stopniu nachylenia i różnej wystawie. Najwyższe wzniesienia n.p.m. omawianego terenu to: Jaworniki – 910 m; Żuków – 876 m; Kamienna Laworta – 769 m; Halicz – 762 m; Jawor – 742 m; Jasień – 734 m; Wielki Król – 726 m; Brancowa – 685 m; Stożek – 683 m; Truszowskie – 675 m; Kiczera – 632 m; Magura – 630 m; Przysłup – 549 m.

Warunki klimatyczne
Teren Nadleśnictwa Ustrzyki Dolne (wg Romera 1949) leży w strefie klimatów górskich i podgórskich - typ klimatu górskiego, w tym w dwóch podtypach:
– podtypie górskim,
– podtypie kotlin śródgórskich.
Klimat omawianego obszaru charakteryzuje się bogatymi opadami, zmienną temperaturą powietrza w zależności od wysokości n.p.m., krótkim okresem wegetacji, długim okresem występowania przymrozków oraz występowaniem silnych wiatrów. Przeważają wiatry zachodnie, południowe i południowo-wschodnie. Średnie sumaryczne opady roczne wynoszą ok. 800 mm. Najwięcej opadów notuje się w okresie wegetacji, w miesiącach letnich. Średnia temperatura powietrza spada o około 0,5 °C na każde 100 metrów wzniesienia. Średnia roczna temperatura wynosi 8°C. Średnia temperatura okresu wegetacyjnego wynosi 15°C. Okres wegetacyjny trwa 5 do 6 miesięcy. Przymrozki późne występują do końca maja, a wczesne od połowy września. Pokrywa śnieżna zalega od października do kwietnia, jej grubość dochodzi często do 1 metra, a miejscami do 2 metrów.

Warunki wodne
Nadleśnictwo Ustrzyki Dolne leży w zlewniach dwóch mórz:
– Morza Czarnego (cała zlewnia rzeki Strwiąż),
– Morza Bałtyckiego (cała zlewnia rzeki San).
W zlewni Morza Czarnego leży większość lasów obrębu Brzegi Dolne oraz północno-wschodnia część lasów obrębu Stefkowa (oddz.: 1-5; 15-17;24; 107-112; 139; 140). W zlewni Morza Bałtyckiego leżą lasy położone na południowych stokach pasma Żuków oraz w kompleksach Stożki i Daszówka (leśnictwo Łobozew i Teleśnica) obrębu Brzegi Dolne oraz większa część lasów obrębu Stefkowa (poza wymienionymi wyżej oddziałami).

Warunki glebowe
Dominują gleby brunatne wyługowane (69,79%), rzadziej występują gleby brunatne właściwe (16,56%) i brunatne kwaśne (12,74%). Następnymi pod względem zajmowanej powierzchni typami gleb są mady i gleby rdzawe. Pozostałe typy gleb: rankery, gruntowoglejowe, opadowoglejowe, torfowe mają niewielki udział. Gleby brunatne występują na stokach o ułatwionym odpływie wód powierzchniowych, płowe - głównie na płaszczyznach zrównań wierzchowinowych, zaś mady i gleby mułowe i glejowe - w dolinach rzek i potoków. Na wymienionych glebach wytworzyły się bardzo żyzne siedliska leśne.