Wydawca treści Wydawca treści

Histroia nadleśnictwa

18.03.2014 | Marcin Plaza

Pierwsze informacje na temat nadleśnictwa pochodzą z 1801 roku.

Według dostępnej dokumentacji w 1801 roku powstało leśnictwo Krościenko - Berehy, które obejmowało 664 morgi i 585 sążni kw. (3708,16 ha) wokół wsi Berehy Dolne, Łodyna, Bandrów, Stebnik, Krościenko, Wolica i Liskowate. Pierwszym leśniczym był Dominik Paszyński urzędujący w Krościenku.   

Pierwsze dane o strukturze lokalnej administracji leśnej pochodzą z 1806 roku. Była ona trzy stopniowa:

1. Na czele stał nadleśniczy w Dobromilu, którym był Josef Kolbe. Zarządzał on lasami państwowymi nie tylko w okolicach Dobromila, ale także w okolicach Mrzygłodu, Sanoka i nad Górną Osławą.  

2. Drugi szczebel zarządzania stanowili leśniczowie I klasy. Był nim Michael Habermann ze Starzawy.

3. Leśniczym II klasy był wspomniany już Dominik Paszyński z Krościenka.

Pierwszym leśniczym w Berehach był Franciszek Mühle.

Około roku 1875 dokonano reorganizacji struktury wewnętrznej administracji leśnej i utworzono nadleśnictwo Berehy. Nadleśnictwo działało w skomplikowanych uwarunkowania kulturowych. Mieszkali tutaj Polacy, Rusini, Niemcy, Żydzi i Cyganie oraz kilka mniejszych grup jak Czesi, Włosi czy Kanadyjczycy.

W planie urządzania gospodarstwa leśnego na lata 1935-1945 całość gospodarstw nadleśnictw: Berehy, Dobromil, Michowa i Starzawa należała do lasów państwowych "Dobromilszczyzny". Lasy "Dobromilszczyzny" położone były w województwie lwowskim, powiecie dobromilskim, z wyjątkiem małej części Nadleśnictwa Berehy, które należało do powiatu leskiego.

W 1951 roku przeprowadzono tzw. wymianę odcinków przygranicznych, na mocy, której nadleśnictwo powróciło w granice Polski. Administracja sowiecka przed opuszczeniem terenu w rejonie Ustrzyk prowadziła bardzo intensywną wycinkę lasów. Organizacyjnie lasy tutejsze podlegały pod nadleśnictwo Jasień. W 1962 roku siedziba nadleśnictwa powróciła do Brzegów Dolnych, a pierwszym nadleśniczym został Mieczysław Szawracki.

W 1994 roku siedzibę nadleśnictwa przeniesiono do Ustrzyk Dolnych. W roku 2007 nadleśnictwo zmieniło nazwę z Brzegów Dolnych na Nadleśnictwo Ustrzyki Dolne.

Źródło danych:

M. Augustyn. 2011. Zarys dziejów nadleśnictwa Berehy do 1951r.

Bieszczad 17.  167-188.

Materiały do pobrania


Polecane artykuły Polecane artykuły

Powrót

Ochrona lasu

Ochrona lasu

27.02.2014 | Marcin Plaza

Ochrona lasu to gałąź gospodarki leśnej zajmująca się zwalczaniem szkodliwych owadów, zabezpieczaniem upraw leśnych przed zwierzyną, ochroną przeciwpożarową itp.

Ochrona lasu to szerokie pojęcie obejmujące pełen wachlarz elementów składowych ekosystemu leśnego. Ten skomplikowany system narażony jest na szereg czynników, które podzielono na abiotyczne (zagrożenia ze strony przyrody nieożywionej tj. wiatr, okiść, mróz, susze), biotyczne (zagrożenia powodowane przez zwierzęta, owady, grzyby) oraz czynniki antropogeniczne, których przyczyną jest bezpośrednio człowiek.

Stan zdrowotny drzewostanów nadleśnictwa jest zróżnicowany, ale ogólnie dobry. Także stan sanitarny oceniany jest jako dobry.

Zagrożenia abiotyczne
Powtarzające się chronicznie szkody od wiatru (złomy, wywroty) i śniegu (okiść) występują z reguły w formie rozproszonej, mają charakter pojedynczy, co najwyżej grupowy. Obniżona podatność starszych drzewostanów na szkody od wiatru i śniegu związana jest z występowaniem raków na strzałach (jodła), zgnilizn odziomkowych i wewnętrznych strzał i kłód wywołanych obecnością hub pniowych (buk, jodła).

Przymrozki najbardziej zagrażają produkcji szkółkarskiej i sztucznie zakładanym uprawom. Późne przymrozki bywają przyczyną uszkodzeń aparatu asymilacyjnego drzewostanów liściastych, szczególnie bukowych, rosnących w dolinach i obniżeniach terenowych. Silne mrozy powodują liczne pęknięcia i listwy mrozowe w drzewostanach liściastych, trwale obniżając wartość surowca drzewnego.

Dłuższe okresy suszy i związane z nimi obniżenie poziomu wód gruntowych mają lokalnie niekorzystny wpływ na fizjologiczne procesy gospodarki wodnej drzew, prowadząc do okresowego osłabienia drzewostanów, np. bukowych, olszowych.  

Zagrożenia biotyczne
Zasadniczym problemem ochronnym nadleśnictwa Ustrzyki Dolne są szkody wyrządzane w odnowieniach podokapowych (uprawy i młodniki) przez zwierzynę płową (jeleń, sarna). Z danych inwentaryzacyjnych wynika, że przeważają szkody gospodarczo znośne (do 20%), a istotne (powyżej 20%) stanowią około 5% odnowień podokapowych (zostały zakwalifikowane do podszytu). Największa koncentracja szkód uwidacznia się w leśnictwach: Serednica, Rabe, Zawadka, Stefkowa, Ustianowa, Bandrów. Szkody te występują głównie w uprawach podokapowych, gdzie następuje zgryzanie i wydeptywanie sadzonek, a w młodnikach oraz w drzewostanach jodłowych i świerkowych - spałowanie.

Grzyby korzeniowe (opieńkowa zgnilizna korzeni, korzeniowiec wieloletni), występują w rozproszeniu – głównie w drzewostanach na gruntach porolnych (sosna, świerk) oraz w drzewostanach bukowych i jodłowych starszych klas wieku i niektórych drzewostanach olszy szarej. Lokalne znaczenie ma występowanie hub pniowych (jodła, buk) oraz raka jodły, które wpływają istotnie na upodatnienie fragmentów drzewostanów na niekorzystne oddziaływanie czynników abiotycznych (złomy). Jawor lokalnie podatny jest na infekcje gruzełka cynobrowego. Nie ustąpiła choroba polegająca na zamieraniu jesionu.

Na terenie nadleśnictwa zagrożenie ze strony szkodników pierwotnych jest znikome. Zagrożenie od szkodników wtórnych sosny (cetyńce, smolik) jest niewielkie, jedynie przy większych szkodach od wiatru i śniegu lokalnie może wzrastać. Większe zagrożenie mogą stanowić szkodniki wtórne świerka (zespół kornika drukarza, rytownik pospolity) oraz szkodniki wtórne jesionu (jesionowiec pstry, jesionowiec rdzawy). Drzewostany na gruntach porolnych (10062,63 ha) stanowią 43,0% powierzchni leśnej zalesionej. Znaczny udział tych drzewostanów ma wpływ na obniżenie stanu zdrowotnego i sanitarnego lasu.