Wydawca treści Wydawca treści

Histroia nadleśnictwa

Pierwsze informacje na temat nadleśnictwa pochodzą z 1801 roku.

Według dostępnej dokumentacji w 1801 roku powstało leśnictwo Krościenko - Berehy, które obejmowało 664 morgi i 585 sążni kw. (3708,16 ha) wokół wsi Berehy Dolne, Łodyna, Bandrów, Stebnik, Krościenko, Wolica i Liskowate. Pierwszym leśniczym był Dominik Paszyński urzędujący w Krościenku.   

Pierwsze dane o strukturze lokalnej administracji leśnej pochodzą z 1806 roku. Była ona trzy stopniowa:

1. Na czele stał nadleśniczy w Dobromilu, którym był Josef Kolbe. Zarządzał on lasami państwowymi nie tylko w okolicach Dobromila, ale także w okolicach Mrzygłodu, Sanoka i nad Górną Osławą.  

2. Drugi szczebel zarządzania stanowili leśniczowie I klasy. Był nim Michael Habermann ze Starzawy.

3. Leśniczym II klasy był wspomniany już Dominik Paszyński z Krościenka.

Pierwszym leśniczym w Berehach był Franciszek Mühle.

Około roku 1875 dokonano reorganizacji struktury wewnętrznej administracji leśnej i utworzono nadleśnictwo Berehy. Nadleśnictwo działało w skomplikowanych uwarunkowania kulturowych. Mieszkali tutaj Polacy, Rusini, Niemcy, Żydzi i Cyganie oraz kilka mniejszych grup jak Czesi, Włosi czy Kanadyjczycy.

W planie urządzania gospodarstwa leśnego na lata 1935-1945 całość gospodarstw nadleśnictw: Berehy, Dobromil, Michowa i Starzawa należała do lasów państwowych "Dobromilszczyzny". Lasy "Dobromilszczyzny" położone były w województwie lwowskim, powiecie dobromilskim, z wyjątkiem małej części Nadleśnictwa Berehy, które należało do powiatu leskiego.

W 1951 roku przeprowadzono tzw. wymianę odcinków przygranicznych, na mocy, której nadleśnictwo powróciło w granice Polski. Administracja sowiecka przed opuszczeniem terenu w rejonie Ustrzyk prowadziła bardzo intensywną wycinkę lasów. Organizacyjnie lasy tutejsze podlegały pod nadleśnictwo Jasień. W 1962 roku siedziba nadleśnictwa powróciła do Brzegów Dolnych, a pierwszym nadleśniczym został Mieczysław Szawracki.

W 1994 roku siedzibę nadleśnictwa przeniesiono do Ustrzyk Dolnych. W roku 2007 nadleśnictwo zmieniło nazwę z Brzegów Dolnych na Nadleśnictwo Ustrzyki Dolne.

Źródło danych:

M. Augustyn. 2011. Zarys dziejów nadleśnictwa Berehy do 1951r.

Bieszczad 17.  167-188.


Polecane artykuły Polecane artykuły

Powrót

Nasze Lasy

Nasze Lasy

Nadleśnictwo Ustrzyki Dolne zajmuje powierzchnię ponad 24 tys. ha. Podzielone jest na dwa obręby leśne - Brzegi i Stefkowa, w skład których wchodzi 18 leśnictw i jeden ośrodek hodowli zwierzyny (OHZ).

Przynależność do krainy, dzielnicy przyrodniczo-leśnej i mezoregionów
Obszar nadleśnictwa Ustrzyki Dolne, według rejonizacji przyrodniczo-leśnej, położony jest w:
    1. Krainie Karpackiej (VIII),
    2. Dzielnicy Pogórza Środkowobeskidzkiego (VIII.2),
    3. Mezoregionie Pogórza Przemyskiego (VIII.2.d),
    4. Dzielnicy Bieszczadów (VIII.3),
    5. Mezoregionie Bieszczadów (VIII.3.a).


Według podziału Polski na jednostki fizyczno–geograficzne (J. Kondracki 2002), omawiany teren leży w:
    1. Obszarze: Europy Zachodniej,
    2. Podobszarze: Karpat, Podkarpacia i Niziny Panońskiej(5),
    3. Prowincji: Karpat Wschodnich (52),
    4. Podprowincji: Beskidów Wschodnich (522),
    5. Makroregionie: Beskidów Lesistych (522.1),
        a. Mezoregionie: Gór Sanocko-Turczańskich (522.11),
        b. Mezoregionie: Bieszczadów Zachodnich (522.12).


Położenie geograficzne i wysokościowe
Obszar terytorialnego zasięgu działania nadleśnictwa leży między 24o23' a 24o43' długości geograficznej wschodniej oraz między 49o18' a 49o36' szerokości geograficznej północnej. Wysokość nad poziom morza zawiera się w granicach od 320 do 910 m.

Rzeźba terenu
Obszar nadleśnictwa jest urozmaicony, obejmując szereg pasm górskich przebiegających z reguły w kierunku NW - SE. Lasy leżą w silnie urzeźbionym terenie, zajmując przeważnie najwyższe wzniesienia, a w terenach niższych najbardziej strome stoki. Wszystkie kompleksy leśne poprzecinane są licznymi potokami i jarami o różnym stopniu nachylenia i różnej wystawie. Najwyższe wzniesienia n.p.m. omawianego terenu to: Jaworniki – 910 m; Żuków – 876 m; Kamienna Laworta – 769 m; Halicz – 762 m; Jawor – 742 m; Jasień – 734 m; Wielki Król – 726 m; Brancowa – 685 m; Stożek – 683 m; Truszowskie – 675 m; Kiczera – 632 m; Magura – 630 m; Przysłup – 549 m.

Warunki klimatyczne
Teren Nadleśnictwa Ustrzyki Dolne (wg Romera 1949) leży w strefie klimatów górskich i podgórskich - typ klimatu górskiego, w tym w dwóch podtypach:
– podtypie górskim,
– podtypie kotlin śródgórskich.
Klimat omawianego obszaru charakteryzuje się bogatymi opadami, zmienną temperaturą powietrza w zależności od wysokości n.p.m., krótkim okresem wegetacji, długim okresem występowania przymrozków oraz występowaniem silnych wiatrów. Przeważają wiatry zachodnie, południowe i południowo-wschodnie. Średnie sumaryczne opady roczne wynoszą ok. 800 mm. Najwięcej opadów notuje się w okresie wegetacji, w miesiącach letnich. Średnia temperatura powietrza spada o około 0,5 °C na każde 100 metrów wzniesienia. Średnia roczna temperatura wynosi 8°C. Średnia temperatura okresu wegetacyjnego wynosi 15°C. Okres wegetacyjny trwa 5 do 6 miesięcy. Przymrozki późne występują do końca maja, a wczesne od połowy września. Pokrywa śnieżna zalega od października do kwietnia, jej grubość dochodzi często do 1 metra, a miejscami do 2 metrów.

Warunki wodne
Nadleśnictwo Ustrzyki Dolne leży w zlewniach dwóch mórz:
– Morza Czarnego (cała zlewnia rzeki Strwiąż),
– Morza Bałtyckiego (cała zlewnia rzeki San).
W zlewni Morza Czarnego leży większość lasów obrębu Brzegi Dolne oraz północno-wschodnia część lasów obrębu Stefkowa (oddz.: 1-5; 15-17;24; 107-112; 139; 140). W zlewni Morza Bałtyckiego leżą lasy położone na południowych stokach pasma Żuków oraz w kompleksach Stożki i Daszówka (leśnictwo Łobozew i Teleśnica) obrębu Brzegi Dolne oraz większa część lasów obrębu Stefkowa (poza wymienionymi wyżej oddziałami).

Warunki glebowe
Dominują gleby brunatne wyługowane (69,79%), rzadziej występują gleby brunatne właściwe (16,56%) i brunatne kwaśne (12,74%). Następnymi pod względem zajmowanej powierzchni typami gleb są mady i gleby rdzawe. Pozostałe typy gleb: rankery, gruntowoglejowe, opadowoglejowe, torfowe mają niewielki udział. Gleby brunatne występują na stokach o ułatwionym odpływie wód powierzchniowych, płowe - głównie na płaszczyznach zrównań wierzchowinowych, zaś mady i gleby mułowe i glejowe - w dolinach rzek i potoków. Na wymienionych glebach wytworzyły się bardzo żyzne siedliska leśne.