Asset Publisher Asset Publisher

Pomniki przyrody

18.03.2014 | Marcin Plaza

Na terenie Nadleśnictwa Ustrzyki Dolne występują zarówno pomniki przyrody żywej jak i nieożywionej.

Pomniki przyrody, wg ustawy o ochronie przyrody z dnia 16 kwietnia 2004 roku, to „pojedyncze twory przyrody żywej i nieożywionej lub ich skupiska o szczególnej wartości przyrodniczej, naukowej, kulturowej, historycznej lub krajobrazowej oraz odznaczające się indywidualnymi cechami, wyróżniającymi je wśród innych tworów, okazałych rozmiarów drzewa, krzewy gatunków rodzimych lub obcych, źródła, wodospady, wywierzyska, skałki, jary, głazy narzutowe oraz jaskinie". Pomniki przyrody są tworzone w drodze rozporządzenia wojewody albo uchwały rady gminy. Zniesienia formy ochrony dokonuje organ, który ją ustanowił.

Pomniki przyrody żywej

Pomników przyrody żywej utworzono 20, zgrupowanych w obrębie dawnego parku podworskiego usytuowanego we wsi Leszczowate. Jest to stosunkowo dobrze zachowany starodrzew jaworowo-jesionowy i lipowo-dębowy, któremu towarzyszą pojedyncze egzemplarze wiązu górskiego. Wśród istniejących pomników przyrody żywej występuje jesion wyniosły (6 drzew), klon jawor (6 drzew), lipa drobnolistna (4 drzewa), wiąz górski (3 drzewa) oraz dąb szypułkowy (1 drzewo).

W zasięgu terytorialnym nadleśnictwa (ale poza gruntami w zarządzie nadleśnictwa) występuje jeszcze 10 pomników przyrody żywej. 

Pomniki przyrody nieożywionej

Celem ochrony przyrody w zakresie jej części nieożywionej jest zachowanie różnorodnych odsłonięć geologicznych i form rzeźby terenu o wysokich walorach naukowych, dydaktycznych i krajobrazowych, tworzących niejednokrotnie specyficzne siedliska dla rzadkich biocenoz i gatunków.

Jedynym pomnikiem przyrody nieożywionej zlokalizowanym na gruntach w zarządzie nadleśnictwa jest piaskowcowa skałka, tzw. „Kamień Orelecki". Pozostałe obiekty: ściana skalna w Myczkowcach oraz wodospad w Uhercach Mineralnych, położone są w zasięgu terytorialnym Nadleśnictwa.

W ramach projektowanych pomników przyrody nieożywionej ujęto 1 obiekt zaproponowany w planie ochrony Parku Krajobrazowego Gór Słonnych, położony na obszarze leśnictwa Krościenko oraz zaproponowano do ochrony, w oparciu o przeprowadzoną inwentaryzację, grupę naturalnych wychodni skalnych znajdujących się w leśnictwie Teleśnica.

Źródło danych:

Program ochrony przyrody nadleśnictwa Ustrzyki Dolne


Asset Publisher Asset Publisher

Back

Ochrona lasu

Ochrona lasu

27.02.2014 | Marcin Plaza

Ochrona lasu to gałąź gospodarki leśnej zajmująca się zwalczaniem szkodliwych owadów, zabezpieczaniem upraw leśnych przed zwierzyną, ochroną przeciwpożarową itp.

Ochrona lasu to szerokie pojęcie obejmujące pełen wachlarz elementów składowych ekosystemu leśnego. Ten skomplikowany system narażony jest na szereg czynników, które podzielono na abiotyczne (zagrożenia ze strony przyrody nieożywionej tj. wiatr, okiść, mróz, susze), biotyczne (zagrożenia powodowane przez zwierzęta, owady, grzyby) oraz czynniki antropogeniczne, których przyczyną jest bezpośrednio człowiek.

Stan zdrowotny drzewostanów nadleśnictwa jest zróżnicowany, ale ogólnie dobry. Także stan sanitarny oceniany jest jako dobry.

Zagrożenia abiotyczne
Powtarzające się chronicznie szkody od wiatru (złomy, wywroty) i śniegu (okiść) występują z reguły w formie rozproszonej, mają charakter pojedynczy, co najwyżej grupowy. Obniżona podatność starszych drzewostanów na szkody od wiatru i śniegu związana jest z występowaniem raków na strzałach (jodła), zgnilizn odziomkowych i wewnętrznych strzał i kłód wywołanych obecnością hub pniowych (buk, jodła).

Przymrozki najbardziej zagrażają produkcji szkółkarskiej i sztucznie zakładanym uprawom. Późne przymrozki bywają przyczyną uszkodzeń aparatu asymilacyjnego drzewostanów liściastych, szczególnie bukowych, rosnących w dolinach i obniżeniach terenowych. Silne mrozy powodują liczne pęknięcia i listwy mrozowe w drzewostanach liściastych, trwale obniżając wartość surowca drzewnego.

Dłuższe okresy suszy i związane z nimi obniżenie poziomu wód gruntowych mają lokalnie niekorzystny wpływ na fizjologiczne procesy gospodarki wodnej drzew, prowadząc do okresowego osłabienia drzewostanów, np. bukowych, olszowych.  

Zagrożenia biotyczne
Zasadniczym problemem ochronnym nadleśnictwa Ustrzyki Dolne są szkody wyrządzane w odnowieniach podokapowych (uprawy i młodniki) przez zwierzynę płową (jeleń, sarna). Z danych inwentaryzacyjnych wynika, że przeważają szkody gospodarczo znośne (do 20%), a istotne (powyżej 20%) stanowią około 5% odnowień podokapowych (zostały zakwalifikowane do podszytu). Największa koncentracja szkód uwidacznia się w leśnictwach: Serednica, Rabe, Zawadka, Stefkowa, Ustianowa, Bandrów. Szkody te występują głównie w uprawach podokapowych, gdzie następuje zgryzanie i wydeptywanie sadzonek, a w młodnikach oraz w drzewostanach jodłowych i świerkowych - spałowanie.

Grzyby korzeniowe (opieńkowa zgnilizna korzeni, korzeniowiec wieloletni), występują w rozproszeniu – głównie w drzewostanach na gruntach porolnych (sosna, świerk) oraz w drzewostanach bukowych i jodłowych starszych klas wieku i niektórych drzewostanach olszy szarej. Lokalne znaczenie ma występowanie hub pniowych (jodła, buk) oraz raka jodły, które wpływają istotnie na upodatnienie fragmentów drzewostanów na niekorzystne oddziaływanie czynników abiotycznych (złomy). Jawor lokalnie podatny jest na infekcje gruzełka cynobrowego. Nie ustąpiła choroba polegająca na zamieraniu jesionu.

Na terenie nadleśnictwa zagrożenie ze strony szkodników pierwotnych jest znikome. Zagrożenie od szkodników wtórnych sosny (cetyńce, smolik) jest niewielkie, jedynie przy większych szkodach od wiatru i śniegu lokalnie może wzrastać. Większe zagrożenie mogą stanowić szkodniki wtórne świerka (zespół kornika drukarza, rytownik pospolity) oraz szkodniki wtórne jesionu (jesionowiec pstry, jesionowiec rdzawy). Drzewostany na gruntach porolnych (10062,63 ha) stanowią 43,0% powierzchni leśnej zalesionej. Znaczny udział tych drzewostanów ma wpływ na obniżenie stanu zdrowotnego i sanitarnego lasu.